Één na laatste kamp in de oude stijl

Het bestuur van de stichting Tandheelkunde Project Kenia heeft onlangs besloten de werkwijze rond de kampen in Kenia te veranderen. Gedwongen door financiële en maatschappelijke omstandigheden worden de vanuit Nederland vertrekkende werkgroepen ingekrompen en zullen, uitzonderingen daargelaten, alleen nog de Keniaanse scholen worden bezocht die (al dan niet via een sponsor) een behandelingscontract met de stichting afsluiten.

De werkweek in oktober vorig jaar was dan ook het laatste kamp oude stijl maar voor de deelnemers die voor de eerste keer meegingen, was alles uiteraard nog splinternieuw. Dat gold bij een enkele gebeurtenis trouwens ook voor de oudgedienden, want niemand had ooit meegemaakt wat in de vroege ochtenduren gebeurde in een supermarkt in Ukunda. Voor openingstijd binnengelaten om er boodschappen te doen, kwam de groep terecht in een opzwepende zang- en gebedssessie van het voltallige personeel, compleet met bijpassende muziek.

Het werd de dagelijkse ritmische reli-pop-opstap voor de rit naar de Mamba-school bij de grens met Tanzania en het werken aldaar en hoewel er nogal wat nieuwelingen mee waren, verliepen de bezigheden al na een dag alsof de dames (en de paar heren) nooit anders hadden gedaan. Leerlingen en lokale bewoners hadden er baat bij, want de 700 scholieren en de tientallen omwonenden konden allemaal gecontroleerd en waar nodig op professionele wijze behandeld worden. Zo werd weer een groot aantal personen van de pijn in de mond afgeholpen en maakten zij en passant ook kennis met de beste manieren van mondverzorging.

Kleine tegenvaller was dat er maar weinig initiatief van de (overigens zeer arme) schoolgemeenschap zelf uitging, maar dat maakte de uitdaging alleen maar groter en uiteindelijk kon iedereen met voldoening terugkijken op de werkweek. Typerend wat dat betreft was de reactie van sommigen op een in de Keniagroep rondgestuurd appje.

De vraag:

Zou je nog een keer terug willen?

Het antwoord:

‘Morgen’.